2009 Istanbul

Mijn persoonlijke tips om te bezoeken in Istanbul:

• Topkapi paleis Ma en wo-zo van 09.00 tot 16.00,
• Basilica Cisterne. Dit is een ondergrondse ruimte, waar vroeger water in werd opgeslagen wat werd gebruikt door de bewoners van de stad. Yerebatan Sarayi (ondergrondse paleis) Dagelijks van 09.00 tot 17.30 (nov-apr tot 16.30), Yerebatan Caddesi 13, Sultanahmet,
• Aya Sofia Di-zo van 09.30 tot 16.30, Sultanahmet-plein, Sultanahmet,
• Blauwe Moskee. Dagelijks van 09.00 tot 17.00, At Meydani Sokak 17
• De Yeni Camii, oftewel Nieuwe Moskee
• Een boottocht maken op de Bosporus. Vanop deze brede rivier krijg je een prachtig panorama.
• De Egyptische Bazaar Hier vind je specerijen en Turks snoepgoed Ma-za van 08.30 tot 19.00
• Grote Bazaar moeten zeker op je verlanglijstje staan. Shoppen op z’n Turks is een ware belevenis.
• Het Dolmabahçepaleis langs de oevers van de Bosporus. In dit paleis stierf Attaturk. Hier tref je nog de late glans (1855) van het in het verval zijnde Ottomaanse rijk aan. Di, wo, vr-zo van 09.00 tot 16.00 (nov-apr tot15.00), Dolmabahce Caddesi, Besiktas
• Galata
  Aan de nieuwe moskee en de Egyptische Bazaar is er de Galatabrug over de Gouden Hoorn. Deze brengt je naar de andere kant van het Europese deel. Als je even de tijd hebt moet je de Galatatoren beklimmen voor een prachtig vergezicht, o.a. op het Topkapi paleis.
• Winkelstraten De meest bekende is de Istiklal Caddesi. Hier snuif je het Istanbul op van de 19de eeuw, destijds ‘het Parijs van het Oosten’ voor gefortuneerde Europeanen. Je vindt er ook stijlvolle restaurants en bars.
• De Süleymansmoskee is de mooiste van Istanbul, gebouwd op het hoogtepunt van het Ottomaanse tijdperk. ‘Zedelijk’ gekleed zijn. Soms staan er ‘portiers’ aan de moskee, het is de gewoonte om die mensen een fooi te geven.
• Met het trammetje van Tünel naar Taksim
• De moderne winkels en modeboetieks liggen in de wijk Niçantaçi en rond het Taksimplein. In diezelfde Niçantaçiwijk alsook in de wijk Bagdat Caddesi vindt u een aantal moderne winkelcentra.
  

DAG 1

Opgestegen op Zaventem met Turkish Airlines om 8h30 en geland om 12h45 (plaatselijke tijd + 1h dus) in Atatürk luchthaven te Istanbul.

Na de landing moeten we ongeveer 1 uur aanschuiven om een Visum te kopen om Turkije binnen te mogen…Door de vertraging waren de schermen met de nummers van de transportbanden al versprongen, zodat we het raden hadden waar we onze bagage konden terugvinden.

Onmiddellijk kwam er een deftig heerschap zijn hulp aan te bieden. Bleek “toevallig” een taxichauffeur te zijn die ons aanbood om ons naar ons hotel te brengen. Ik had in onze reisgids gelezen dat de rit ong. 20 € mocht kosten…doch om zeker te zijn informeerde ik toch maar hoeveel de man vroeg. Hij wou ons voor 100€ wegbrengen…na afbieden, en eigenlijk toch vermoeid van de vlucht en nog een naslepende pijn in de onderrug (wegens ziekte vorige week), gaven we toe en gingen mee. Bleek dat zijn taxi enkele minuten van de luchthaven stond …wat onze argwaan nog groter maakte. Toen we buiten de luchthaven kwamen stonden daar een 50 tal taxi’s, aan wie ik ook het tarief vroeg…40 Turkse lira’s (20€). De keuze was vlug gemaakt en onze edelmoedige hulpverlener maakte zich vlug uit de voeten.

De rijstijl van de weggebruikers…en de 17.000 taxichauffeurs in Istanbul… is een toeristische attractie op zich. 100 Km per uur waar 50 mag, kruisen van rijstroken zonder kijken, constant getoeter… De rit naar het hotel verliep gelukkig zonder ongelukken, doch…niet zonder de nodige angst. (Alhoewel ik eerlijkheidshalve moet toegeven dat we op 5 dagen Istanbul, niet één botsing gezien hebben.)

De ontvangst in “Hotel Sapphire” was overheerlijk. Onmiddellijk werd ons een gratis Turks frisdrankje aangeboden met een blokje Turks fruit. De receptionist gaf ons de nodige uitleg over allerlei excursie’s en bezienswaardigheden. Kortom kon niet beter.

We boekten dan maar meteen op woensdag “de Bosporus-tour” gecombineerd met een namiddagbezoek aan het Aziatische deel van de stad.(65 € pp)

Na het inchecken trekken we te voet de stad in…richting de wijk Sultanahmet.

Gelegen rechtover de Ayasofia, brengen we een bezoek aan de Basilica Cisterne, ( 6 € pp)een zesde-eeuwse ondergrondse wateropslagplaats met 336 zuilen en prachtig verlicht.

Na dit bezoek was het tijd om een terrasje te doen, en omdat het hierna inmiddels donker was geworden tijd om terug naar het hotel te keren.

S’Avond gebruikten we een heerlijke maaltijd op enkele 100m van  hotel Sapphire.  Onderweg probeerde iedere restauranthouder ons op zijn eigen manier te overtuigen om bij hem te komen eten, soms op het opdringerige na. Özler Restaurant staat bekend in meerdere reisbrochures om hun goede keuken, dus viel de keuze op hen. Dag 1 werd afgesloten met plateau van de chef en een lekker flesje wijn.

DAG 2

Na een prachtig uitgebreid ontbijtbuffet gaan we rond 8h30 op stap. Als eerste staat het dichtbijgelegen Topkapi-paleis op het programma, doch…nog gesloten. Niet getreurd er is genoeg te zien hier in het oudste gedeelte van de stad.

Een 300m verder ligt de Ayasofya moskee, deze gaat pas open om 9h dus stappen we verder naar “de blauwe moskee”. Dit prachtig bouwwerk is een van de meest bezienswaardigheden van de stad. De naam “blauwe moskee” is vanwege de vele blauwe tegels aan de binnenkant van de moskee.

Hierna keren we terug om de Ayasofya te bezoeken. Deze moskee is niet langer in gebruik maar is een museum geworden. Evenzeer indrukwekkend.

Ondertussen is het tijd om even te pauzeren en bij één van de vele eet-en drankstalletjes drink ik een typisch glaasje Turkse thee. Deze valt zeer in de smaak en de komende dagen zullen er hiervan nog vele volgen.

Terug uitgerust staat nu “de Grand Bazaar” op de lijst. Dit is een wirwar van straatjes met allerlei winkeltjes. Hoe dieper je in de bazaar binnen dringt hoe drukker het wordt en hoe smaller de straatjes.

Voor ieder winkeltje staan verkopers die druk proberen klanten te ronselen. De meeste zijn zeer opdringerig en van het minste oogcontact klampen ze je (en vooral je vrouw) vast om niet meer op te houden tot je iets gekocht hebt.

Ik heb het er zeer moeilijk mee, maar negeren en straal voorbijlopen is de beste truck om gerust gelaten te worden.

Na een half uurtje houden we het hier voor bekeken want de verkoopzucht van de winkeliers is te vermoeiend. Spijtig nochtans want de kleuren en geuren van alle producten zijn overweldigend.

We zetten onze wandeling verder naar de “Süleymaniye-moskee” welke bekend staat om zijn zeer mooie architectuur. Het is inmiddels middag geworden en de moskee is niet meer open voor toeristen wegens het middaggebed dat bezig is. De bewaker raadt ons aan om een uurtje later terug te keren.

We zetten onze tocht verder door allerlei straten rond de moskee waar blijkbaar bijna geen toeristen te zien zijn, maar waar des te meer winkels zijn waar gewoon huishoudelijk gerief te koop is. Potten en pannen,enz enz.

We dwalen steeds verder af van de moskee en zien het niet meer zitten om terug te keren. Het weer is omgeslagen en wegens de regen gaan we terug naar het hotel om regenkledij aan te trekken.

C. besluit om wat uit te rusten, ik bezoek ondertussen het Topkapi-paleis. Aangekomen blijkt het paleis gesloten op dinsdag. Daarom maak ik van de gelegenheid gebruik om een bezoek te brengen aan het archeologisch museum. Allerlei oudheden, zoals beelden, sarcofagen, mozaïeken… de moeite waard.

Na dit bezoek keer ik terug en is C. inmiddels uitgerust. We besluiten om een wandeling te gaan maken naar de Galatabrug. Deze brug is zeker een bezoek waard.

Onderweg komen we allerlei eetkraampjes tegen waar gebakken vis verkocht wordt. Van honger of dorst zal je in Istanbul zeker niet omkomen.

Boven op de brug staan honderden vissers naast elkaar hun kans te wagen om een vangst binnen te halen. Onder aan de brug is het ene visrestaurant naast het andere. Alle menu’s zien er om ter lekkerst uit. We nuttigen een glaasje “Raki” in een van de cafeetjes onder aan de brug. De lokale mannen zitten op de terrassen waterpijp te roken en een soort bordspel te spelen. Het is ondertussen avond geworden en de heerlijke geuren van de visrestaurants lokken ons binnen.

Onmiddellijk komen de obers naar onze tafel met een grote schaal waar alle geserveerde vissoorten op liggen en waar we ons exemplaar mogen uitkiezen.We besluiten om Zeebaars in zoutkorst gebakken te bestellen…Het is er zeer gezellig en de lokale mensen laten ons gratis gebakken sprot proeven bij het aperitief.

Later komt de vis, waarvan de zoutkorst overgoten wordt met ??? en daarna in brand gestoken. Het is heerlijk.

Op de terugweg brengen we nog een bezoek aan het oude maar nog in gebruik zijnde spoorwegstation…. waar ooit nog de “oriënt expres” aankwam.

In een klein winkeltje kopen we tot slot nog een flesje wijn om op de kamer de avond af te sluiten.

Dag 3

Vandaag hadden we, zoals reeds eerder vermeld, geboekt voor de “Morning Bosphorus cruise” en de “Asia and Beylerbeyi Palace”. Een in groepsverband geplande daguitstap.

’s Morgens stipt om 8h30 worden we met de bus afgehaald om naar een verzamelpunt gebracht en bij onze definitieve groep ingedeeld te worden.

Als eerste staat de Egyptische (of kruiden) Bazaar op het programma. Een kleinere, maar meer op kruiden, specerijen en allerlei zoetigheden gebaseerde versie van de Grand Bazaar.

In tegenstelling met de andere grote bazaar zijn de verkopers hier nog meer opdringerig. Tot  zelfs op het onbeleefde en agressieve af, als je ze negeert. Uitspraken zoals “Dit is een shoppingcenter en geen museum, of ik heb alles in mijn winkel behalve kopende klanten… zijn hier niet vreemd.

Na 20 minuten zijn we het beu en daar we een uur vrij hadden bezoeken we de nabijgelegen “Nieuwe Moskee”. Buiten zitten oude vrouwtjes die schaaltjes maïs verkopen aan de toeristen om de duiven te voederen…een ware attractie.

Stipt een uur later vertrekken we naar “Kabatas”,  aanlegplaats voor allerlei cruise- en overzetboten gelegen aan de Bosporus.

De verdere morgen besteden we aan een rondvaart. De moskeeën en de paleizen van de sultans zijn prachtig. Ook de 2 bijna 1000 m lange bruggen over de rivier … indrukwekkend. Aan de Aziatische zijde zien we vooral houten villa’s die volgens de gids onbetaalbaar zijn geworden. Bedragen van 2 miljoen € zijn niet vreemd voor deze kleine paleisjes.

Om 12 uur meren we terug aan. Eerst zetten we enkele medereizigers die enkel de morgen excursie boekten af aan hun hotel. We kijken onze ogen uit naar hotelketens als Hilton en andere…ongelooflijk groot en luxueus.

De maaltijd valt tegen, maar het gezelschap (een Amerikaan en een Noorse vrouw met dochter) is des te leuker.

Na het middagmaal rijden we naar het Aziatische deel van Istanbul. De gids brengt ons naar het hoogste punt in de heuvels waar we een prachtig beeld hebben over de 13 miljoen geregistreerde… en 6 miljoen niet-geregistreerde… inwoners tellende stad. We krijgen 20 minuten vrije tijd om een wandeling en foto’s te maken. Daarna vertrekken we met het busje naar het “Beylerbeyi Paleis”.

Onderweg zien we een minder fraai beeld, kampen waar landbouwers (of zigeuners?) met hun koeien samen in tenten leven. De gids geeft waarschijnlijk uit schaamte geen antwoord op de vraag wat dit te betekenen heeft.

Het Beylerbeyi Paleis was een buitenverblijf van de sultan en is gelegen onder de later gebouwde “Bosporusbrug”.

Het werd gebouwd in 1861 in barokstijl, dit in tegenstelling tot de andere paleizen. Toeristen krijgen overtrekken aangeboden om over de schoenen te doen alvorens het paleis te mogen betreden.De tapijten zijn authentiek en zullen zo niet beschadigd worden.

Fotograferen binnen is ten strengste verboden.. We worden door 2 opzichters constant in de gaten gehouden. Dit is trouwens typisch voor alle musea en toeristische trekpleisters in Istanbul…de strenge politiecontrole alom…

Gelukkig zijn er op het internet genoeg foto’s te vinden zodat we toch enkele foto’s in ons fotoalbum kunnen toevoegen.

Na dit bezoek worden we rond 17h terug aan ons hotel afgezet.

s’ Avonds besluiten we een bezoek te brengen aan de voorstelling van de “Whirling Dervishes”, doch deze was afgelast en we werden verzocht om te reserveren voor morgenavond. Later hierover meer…

Verder brengen we de avond door op één van de vele dakterrassen die een uitstekend beeld geven van de prachtig verlichte moskeeën en minaretten.

De maaltijd wordt gebruikt in een typisch Turks restaurant. Zo één waar in de etalage” moeder de vrouw “ reuze pannenkoeken gevuld met kaas aan bereiden is, gastvrijheid ten top. Het is een raadsel hoe ze het aan boord leggen, maar telkens weten ze ons te verleiden met allerlei lekkernijen…en dit terwijl we vastbesloten waren van geen voorgerecht te nemen. De kilo’s komen erbij!!!

Dag 4

Beyoglu

Vandaag trekken we naar Beyoglu, nieuw gedeelte van Istanbul, waar ook het moderne winkelcentrum gelegen is.

Eerst een woordje over het openbaar vervoer in Istanbul. Dit is, voor zo’n stad, eigenlijk heel beperkt. Behalve één tramlijn, een heel kort stukje metro, een treinlijn…en een oud toeristisch trammetje zijn er weinig voorzieningen. Vandaar dat de hoofdtramlijn tijdens de ochtend en avondspits steeds overvol zit.

We nemen rond 9h15 de tram naar “Kabatas”. Eén enkele rit, ongeacht hoever, kost 1,5 Lira (0,75€)  wat in vergelijking met de al goedkope taxi’s nog een stuk budgetvriendelijker is.

Van Kabatas wandelen we naar “Dolmabahçe”, één der grootste paleizen van de Sultan, gelegen langs de Bosporus. Doch…net vandaag sluitingsdag.

Pech…dus besluiten we om “Taksim” te bezoeken. We nemen één van de vele “Taksi’s” … De chauffeur kijkt beteuterd op zijn meter. De rit van 10 minuten kost ons amper 5€.

Taksim is het moderne centrum van de nieuwe stad waar op de “Istiklal caddesi” (de hoofdwinkelstraat van de stad) alle moderne winkelketens gevestigd zijn.

“Ons madame” wil ook wel eens wat, dus “shopping”!!!!

Alles blijkt een stuk goedkoper te zijn dan in België. Doch er wordt niets gekocht. We dwalen verder richting Galata terwijl het toeristisch trammetje ons voorbij suist. Enkele kinderen zien deze attractie als gratis vervoersmiddelen en springen op de achterbumper van de tram.

Wat mij opvalt, is dat in de vele straatjes de winkels vooral gegroepeerd zijn. Zo heb je er één met enkel muziekinstrumenten, elektra materiaal, kookgerief, …noem maar op.

Eigenlijk gemakkelijk als je naar iets op zoek bent . De concurrentie is er dan ook groot. Weinig artikelen zijn geprijsd, afdingen is de kunst.

Rond de middag bereiken we de “Galatatoren”. Met de lift gaan we naar boven. In de toren is een restaurant, waar we een theetje drinken terwijl we ondertussen genieten van het prachtige zicht over de stad.

Door de vele kleine en steile winkelstraatjes wandelen we verder om aan de Galatabrug met de tram terug te keren.

C. besluit om op de kamer wat te rusten terwijl ik het “Topkapi” paleis een bezoek  breng.

Vandaag is het wel open…en overspoeld door de toeristen.

Hier zijn in de prachtig betegelde kamers ook de juwelen en sieraden van de sultans te bewonderen. Ondertussen schalt voor de zoveelste keer het gezang van de imams door de luidsprekers van de minaretten, die de gelovigen oproepen tot het gebed.

Ik sluit m’n bezoek af met een zakje “gepofte kastanjes”. Deze kan je op iedere hoek van de straat kopen.

17h We vertrekken richting “Hippodroom”. In de tijd van Constantijn was dit ovalen plein de  grote renbaan waar paardenvierspannen tegen elkaar raceten.Behalve de obelisken is hier niet veel meer van te zien.

We hebben nog ruim de tijd vooraleer het optreden van de “draaiende Derwisjen” begint…dus voetjes onder tafel bij één van de vele aanlokkelijk “verwarmde” terrasjes.

Om 19h30 begint het optreden en duurt ongeveer een uur. Een “derwisj” is een islamitische geestelijke die de gelofte van armoede heeft afgelegd. Door de “dans” met de draaiende bewegingen bereikt hij een soort trance welke het hoogtepunt van zijn gebed vormt.

Na deze religieuze vertoning besluiten we de avond in, tja van een contrast gesproken, een Ierse pub in de buurt van ons hotel.

Dag 5 en laatste…

Na een lang en uitgebreid ontbijt checken we uit en spreken af dat we rond 16h onze bagage komen ophalen. De receptionist is zo vriendelijk om ons meteen de vervoersfaciliteiten van het hotel aan te bieden om ons naar de luchthaven te brengen.

We nemen de tram naar het “Dolmabahçe”, de laatste residentie van de Ottomaanse sultans en ook de plaats waar Mustafa Kemal Ataturk overleed in 1938.

Dit bezoek bestaat uit 2 delen, het eigenlijke paleis en daarnaast de Harem, en beslaat gans de voormiddag.

Het laatste deel van ons bezoek aan Istanbul wordt doorgebracht in het oude winkelcentrum tussen het station en de kruidenbazaar. Op het einde worden we nog door enkele tapijtenverkopers vastgeklampt en krijgen we onder het nuttigen van een lekker glas “strawberry”thee een ganse voorstelling. Als we de prijzen horen vallen we echter bijna achterover. Ondanks dat ze ongeveer 50% van de prijs willen afdoen, kunnen ze ons niet overhalen.

Uiteindelijk moeten we ons nog spoeden om de taxi naar de luchthaven te halen. Behalve een onzachte landing op Zaventem door een waarschijnlijk omgeschoolde Taxichauffeur die leren vliegen heeft verloopt de terugreis uitstekend en kunnen we op een geslaagde trip terugkijken.

Alle foto’s kan je hier bekijken.